Jak wiemy populacja ludzkości dzieli się na trzy rodzaje. Na tych, którzy są ortodoksyjnymi wyznawcami twórczości Davida Lyncha, na jego zdecydowanych przeciwników i na takich, co to nawet nie wiedzą kim jest ten Lynch i jego świetlana postać serdecznie im zwisa. Tymi ostatnimi nie będziemy się zajmować, albowiem ci z kategorii wymienionej na początku uważają ich za podludzi i grupę nie zasługującą na zaszczyt życia na ziemi. Ortodoksyjni wyznawcy w znacznej części są wyznawcami tej postaci ze względu na panującą modę i strach przed zakwalifikowaniem ich do grona intelektualnych troglodytów. Dlatego uczestniczą we wszystkich „lynchowskich” objawieniach aby potem z nabożnymi minami, głęboko zamyśleni, wybałuszając oczy toczyć  dyskusje o wielkości geniuszu reżysera, dokładnie w takim stylu jak dyskutanci programu „Śniadanie Mistrzów”. Ja przyznam się, że z powodu mojego ułomnego rozumu i mało pofałdowanego mózgu do tej szlachetnej grupy wybrańców się nie zaliczam. Dla mnie te wszystkie filmy Lyncha to zwykła nuda, zwykłe dziwadła, a podejrzewam, że stężenie dziwactw jest tym większe im więcej trawy twórcy wyjarali i im więcej napojów rozweselających wypili. Ja nie pamiętam czy chociaż jeden jego film wytrzymałem do końca. No! Przepraszam. Jeden wytrzymałem. Serial „Miasteczko Twin Peaks”.

Mam tu na myśli serial uznany za niektórych za absolutnie kultowe dzieło w dziejach kinematografii. Film, który rozpalił do czerwoności rzesze wielu widzów i powodował emocje porównywalne jedynie z „Niewolnicą Isaurą”. Ja oczywiście także uległem tej histerii. No bo jak mogłem nie oglądać? Przecież w pracy nie miałbym o czym gadać z ludźmi? Co bym powiedział na pytanie „A według ciebie kto zamordował Laurę?”. No był by straszny obciach. I najciekawsze jest z tego wszystkiego, że ja nic z tego serialu nie pamiętam. Absolutnie nic. Pamiętam szczegółowo wiele innych filmów, a z tego dzieła nic.

Po dwudziestu kilku latach twórcy postanowili spróbować jeszcze rozpalić ten żar. Umiejętnie podsycane medialnie wieści o powrocie serialu „Twin Peaks” spowodowały spore poruszenie wśród wyznawców tego filmu i spowodowały także, że była to  chyba najbardziej oczekiwana serialowa premiera ostatnich lat, a co za tym idzie apetyt był większy niż u mnie przed niedzielnym obiadem z kotletem schabowym.  Nic dziwnego, że na „nowe otwarcie” „Twin Peaks” fani czekali z dużymi nadziejami, szykując się na filmowa ucztę na poziomie wręcz serialowego obżarstwa. Postanowiłem i ja zmierzyć się z nim raz jeszcze i sprawdzić, czy moja amnezja z pierwszych dwóch sezonów była dla mojego organizmu reakcją prawidłową.

Na razie obejrzałem pięć odcinków i niestety stanu uniesienia nie doznałem, a wręcz zastanawiam się czy dam radę aż czternastu odcinkom. Podstarzali bohaterowie z pierwowzoru snują się po ekranie, muzyka ma co prawda dawny klimat, wszystko w dawnym stylu, ale nic z tego nie wynika. Miasteczko Twin Peaks schodzi na dalszy plan, przenosimy się w inne rejony USA, a niektóre sceny od strony aktorskiej są żenujące, infantylne i śmieszne. Jedynie Kyle MacLachlan jeszcze jakiś poziom trzyma. Fabuła jest zakręcona do granic wytrzymałości i zamiast być intrygująca to jest najnormalniej w świecie nudna, pomimo że od czwartego odcinka lekko przyśpiesza. Nie widać nic nowego, nic tajemniczego, nic zaskakującego. Wszystko tak jak w latach dziewięćdziesiątych. Po prostu Lynch rano wstał, przypomniał sobie o czym zapomniał i powiedział sobie: „ a co mi tam, kręcę”.  Straty nie będzie, na konto zawsze coś wpadnie.

Ja jestem przekonany, że będzie spora ilość widzów, którzy będą serialem zachwyceni i jakiekolwiek próby jego krytyki spotkają się ze stanowczym odporem. Ale będzie także spora grupa takich, po których wrażenia tego z filmu spłyną jak” woda po kaczce” lub najnormalniej w świecie serialu nie wytrzyma. Tym bardziej, że kalka serialu z lat dziewięćdziesiątych już nie za bardzo może konkurować z wieloma dużo bardziej ambitnymi i dużo lepszymi serialami z ostatnich lat.

No cóż. Nie pierwszy i nie ostatni to nieudany powrót w historii seriali. Ja jednak chyba do czternastego odcinka rady nie dam.

	wroclawski
	26 czerwca 2017 18:50